«در تاریخ شهادت آن مجلّله و وصیّتهاى آن حضرت»

بدان که در روز شهادت حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) اختلاف بسیار است و اظهر آن است که وفات آن حضرت در سـوم جـمـادى الاخـره واقع شده. (۱) حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) بعد از پدر بزرگوار خود در دنیا چندان مکث نکرد و پیوسته نالان و گریان بود، در آن مدت قلیل آن قدر اذیّت و درد کشید که خداى داند.

حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) به امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السّلام) فرمود: اى پسر عم! از آسمان خبر فوت من به من رسید و من در جناح سفر آخرتم تو را وصیت مى کنم به چیزى چند که در خاطر دارم. حضرت فرمود: آنچه خواهى وصیت کن اى دختر رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلّم) و بر بالین آن حضرت نشست، پس حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) به امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السّلام) گفت که وصیّت مى کنم تو را که نگذارى بـر جنازه من حاضر شوند یکى از آنهائى که بر من ستم کردند وحق مرا گرفتند؛ چه ایشان دشمن من و دشمن رسول خدا(صلى اللّه علیه وآله وسلم) اند و نگذارى که احدى از ایشان واتباع ایشان بر من نماز کنند و مرا در شب دفن کنى در وقتى که دیده ها در خواب باشد. (۲)

            ** پـرپـر شــدن گــلـم بـه چـشــمـم دیـدم **
                                              ** مــن نــالـه او ز پــشـت در بـشـنـیـدم **

            ** کَس کرده چنین عمل که درنیمه شب **
                                              ** بر هـمـسر خود، خودم کـفـن پـیچـیدم **

ابن شهر آشوب و دیگران روایت کرده اند که چون حضرت فاطمه زهراء(سلام الله علیها) را خواستند که در قبر گذارند دو دست از میان قبر پیدا شد شبیه به دست هاى رسول خدا(صلى اللّه علیه وآله وسلم) و آن حضرت را گرفت به قبر برد. (۳)

^{(۱) علامه مجلسى در (جلاء العیون) این قول را اصح واَشْهَر میان علماى امامیه دانسته است. ر.ک:(جلاء العیون) ص 279.
(۲) (روضة الواعظین) فتال نیشابورى 1/151.
(۳) (مناقب آل ابى طالب) ابن شهر آشوب 3/414.}